محققان گزارش می دهند که پرتودرمانی ممکن است یک درمان بالقوه برای نارسایی قلبی باشد.
پس از مطالعه اثرات قلبی پرتو در تعداد کمی از این بیماران و مدل سازی اثرات پرتوهای کم دوز در موش های مبتلا به نارسایی قلبی، محققان دریافتند که به نظر می رسد پرتودرمانی با دوز پایین عملکرد قلب را در اشکال مختلف نارسایی قلبی بهبود می بخشد.
قبل از اینکه محققان بتوانند این درمان را در بیماران مبتلا به این بیماری ارزیابی کنند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است نارسایی قلبیاما این مطالعه نشان می‌دهد که اثرات تشعشع بر قلب‌های آسیب‌دیده با سطوح بالای التهاب ممکن است بسیار متنوع‌تر و شاید مفیدتر از آنچه قبلاً درک شده بود باشد.
این مطالعه، منتشر شده در پزشکینشان می دهد که پرتودرمانی با دوز پایین، حداقل تا حدی، با کاهش تعداد سلول های ایمنی التهابی در عضله قلب، عملکرد قلب را بهبود می بخشد.
پرتودرمانی که برای درمان تاکی کاردی بطنی استفاده می شود، محل خاصی را در قلب هدف قرار می دهد. علی جواهری، نویسنده ارشد و متخصص قلب، استادیار پزشکی در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، گفت: با این حال، بسیاری از بقیه قلب در معرض دوز پایین قرار می گیرند.
«ما می‌خواستیم اثرات این دوز کم اشعه را بر قلب این بیماران درک کنیم. نگرانی هایی وجود داشت که می تواند برای عملکرد کلی قلب مضر باشد، حتی اگر آریتمی خطرناک را درمان کند. ما از یافتن عکس متعجب شدیم: به نظر می‌رسد که عملکرد قلب پس از پرتودرمانی، حداقل در کوتاه‌مدت، بهبود می‌یابد.
به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، در حال حاضر حدود 6.2 میلیون بزرگسال آمریکایی با نارسایی قلبی زندگی می کنند. بیش از نیمی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به دلیل این بیماری در بیمارستان بستری می شوند من دارم می میرم در عرض پنج سال از اولین بستری شدن در بیمارستان، که نشان دهنده نیاز به درمان های بهتر است.
قلب ضعیف به تدریج توانایی خود را برای تامین خون غنی از اکسیژن به بدن از دست می دهد. یک بیماری پیچیده، نارسایی قلبی می‌تواند محرک‌های مختلفی داشته باشد، از جمله حمله قلبی گذشته، عفونت ویروسی، یا آریتمی‌های مزمن مانند تاکی کاردی بطنی.
محققان گروهی متشکل از 9 بیمار مبتلا به تاکی کاردی بطنی را با MRI قلب قبل و بعد از پرتودرمانی ارزیابی کردند، با MRIهایی که عملکرد قلب را بلافاصله پس از پرتودرمانی نشان دادند.
به ویژه، قلب بیماران ظرفیت پمپاژ بهبود یافته بطن چپ را نشان داد که خون را به کل بدن می رساند. این بهبود چند روز پس از درمان مشاهده شد، بنابراین بعید به نظر می رسد که به دلیل کاهش آریتمی باشد، که به تدریج در هفته ها و ماه های بعد رخ می دهد.
محققان همچنین اثرات دوزهای مشابه کم تشعشع را بر روی قلب در گروه‌های موش مبتلا به نارسایی قلبی به سه علت مختلف بررسی کردند.
مشابه آنچه در بیماران انسانی مشاهده شد، محققان متوجه بهبود عملکرد قلب در موش‌هایی شدند که پرتودرمانی دریافت می‌کردند، به ویژه در بطن چپ. در موش های مبتلا به نارسایی پیشرونده قلبی، پرتودرمانی بقای حیوانات را افزایش داد، که نشان می دهد بهبود عملکرد قلب به بهبود بقا تبدیل می شود.
محققان دریافتند که نارسایی قلب موش‌هایی که پرتو دریافت می‌کنند، فیبروز یا بافت اسکار و ماکروفاژهای قلبی را کاهش می‌دهند، نوعی سلول ایمنی که می‌تواند باعث التهاب در قلب شود. به طور کلی، قلب های تحت تابش سلول های کمتری داشتند که به سرعت تکثیر می شوند – مانند سلول های ایمنی و فیبروبلاست ها – که تمایل به تشدید نارسایی قلبی دارند. در مقابل، سلول‌های طبیعی ماهیچه قلب معمولاً تقسیم نمی‌شوند.
کارمن برگوم، یکی از نویسندگان و انکولوژیست پرتو، استادیار انکولوژی پرتوشناسی، می‌گوید: «ما می‌دانیم که سلول‌هایی که به سرعت تقسیم می‌شوند – مانند سلول‌های سرطانی، برای مثال – بیشتر مستعد مرگ ناشی از تشعشع هستند.
تاثیری که در این قلب ها می بینیم احتمالاً پیچیده تر از کاهش سریع سلول های ایمنی التهابی است که به سرعت تقسیم می شوند. ما به تحقیقات خود ادامه می دهیم تا عمیق تر ببینیم چه چیز دیگری ممکن است اتفاق بیفتد، اما از دیدن شواهدی مبنی بر اینکه دوزهای کم تابش در این قلب ها می تواند التهاب را کاهش دهد و به بازسازی قلب به روشی مفید کمک کند، شگفت زده شدیم.
برای درک بیشتر در مورد اثرات پرتو بر قلب، محققان قصد دارند مطالعات خود را بر روی بیمارانی که قبلاً برای تاکی کاردی بطنی پرتودرمانی دریافت می کردند، ادامه دهند. مطالعه حاضر نشان داد که با استفاده از MRI، عملکرد قلب بهبود یافته است. در مرحله بعد، محققان قصد دارند مطالعات پیشرفته تری را انجام دهند تا ببینند آیا شواهدی از کاهش التهاب در قلب انسان وجود دارد، مشابه آنچه در موش ها یافتند.
