احساس در مورد بیماری پارکینسون

بتا زمانی که بیماران پارکینسون متوجه لرزش شوند و به متخصصان مغز و اعصاب مراجعه کنند، بیماری در سیستم عصبی مرکزی آنها پیشرفت کرده است. علائم مرتبط با روده مانند یبوست و کاهش وزن ناشی از از دست دادن نورون های روده – یکی از علائم بیماری پارکینسون – می تواند بعد از 20 سال ظاهر شود. مقدماتی به علائم عصبی شدید، اما دلیل مرگ نورون ها مشخص نیست.¹ در مطالعه اخیر منتشر شده در نوروندانشمندان گزارش می دهند که سلول های CD4 T در روده با حمله به آلفا سینوکلئین، پروتئینی که در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تجمع می یابد، منجر به از دست دادن نورون های روده می شود.² این یافته ها می تواند راه را برای تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون و توسعه روش های ایمنی درمانی هموار کند.

به نظر می رسد این مطالعه نشان می دهد که پنجره ای برای مداخله در مراحل اولیه وجود دارد که ممکن است شامل تعدیل سیستم ایمنی باشد. آلفونسو فاسانو، یک عصب شناس در دانشگاه تورنتو که در این مطالعه شرکت نداشت. با این حال، او خاطرنشان کرد که چون بیماری پارکینسون یک بیماری خودایمنی محسوب نمی شود، مشخص نیست که محققان چگونه می توانند این کار را انجام دهند.

این ایده که بیماری پارکینسون از روده منشا می گیرد، به عنوان شناخته شده است فرضیه براکاز اواخر دهه 1990 زمانی که دانشمندان علوم اعصاب وجود داشته است هایکو براک و کلی دل تردیچی از دانشگاه اولم، پیشرفت بیماری پارکینسون را از سایر اندام‌ها به مغز دسته‌بندی می‌کند. مستقر در مورد توزیع توده‌های آلفا سینوکلئین در بافت‌های مغزی پس از مرگ انسان‌های مبتلا به بیماری پارکینسون³^،⁴

دیوید سولزریک عصب شناس دانشگاه کلمبیا و یکی از نویسندگان این مطالعه، می خواست ارتباط بین آلفا سینوکلئین تجمعی و بیماری پارکینسون را بیشتر بررسی کند. چند سال پیش، او دریافت که سیستم ایمنی (عمدتا سلول های CD4 T) افراد مبتلا به بیماری پارکینسون واکنش تندی نشان داد به قطعه ای از آلفا سینوکلئین.⁵گفت: “این به عنوان یک یافته بسیار جالب دیده می شود.” فاسانو.

همچنین ببینید “ارتباط میکروبی با بیماری پارکینسون“

سولزر تصمیم گرفت این ارتباط را با استفاده از موش هایی با سیستم ایمنی انسانی بررسی کند. این موش‌ها آلل آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) (DRB1*15:01) را به جای نسخه موشی همان آلل بیان می‌کنند که پروتئین‌هایی را که آنتی‌ژن‌های خارجی را روی سطوح سلول‌های آلوده نشان می‌دهند کد می‌کند. او قطعه واکنشی آلفا سینوکلئین را به آنها تزریق کرد و با تجویز خوراکی رنگ قرمز غیرقابل هضم همراه با غذا و اندازه‌گیری زمان دفع، وزن و زمان‌های انتقال گوارشی (GI) آنها را کنترل کرد. در مقایسه با موش‌هایی که آلل‌های انسانی را دریافت نکردند یا تزریق آلفا سینوکلئین دریافت کردند، موش‌های HLA بیمارتر شدند، قوز کرده و ژولیده به نظر می‌رسیدند و در 22 روز پس از ایمن‌سازی زمان انتقال دستگاه گوارش به‌طور قابل‌توجهی طولانی‌تر بودند. سولزر و تیمش موش ها را در صورتی که حداقل 12 درصد از وزن اولیه خود را از دست بدهند، به عنوان بیمار دسته بندی کردند.

سولزر گفت: ما به بیماری پارکینسون در مغز مبتلا نشدیم. اما ما چیزی داریم که بسیار شبیه بیماری پارکینسون در روده است.

سپس، آن‌ها می‌خواستند از دست دادن نورون‌های روده‌ای را کمی کنند، بنابراین آنتی‌بادی‌های هسته‌ای ضد عصبی نوع ۱ (ANNA1) و پروتئین‌های تیروزین هیدروکسیلاز (TH) را با فلورسنت برچسب‌گذاری کردند. سولزر توضیح داد: «تا آنجا که من می‌دانم همه نورون‌های روده، ANNA1 را در هسته بیان می‌کنند، اما فقط نورون‌های دوپامین که کسر کوچکی از تعداد کل نورون‌ها هستند، دارای تیروزین هیدروکسیلاز هستند».

از دست دادن نورون های روده پس از ایمن سازی شدیداً با اوج کاهش وزن و طولانی ترین زمان انتقال دستگاه گوارش مرتبط است و از دست دادن نورون های دوپامین TH+ حتی پس از بهبود سایر علائم نیز ادامه داشت. سولزر سپس بافت زیر مخاطی روده را برای نشانه‌هایی از فعالیت رونوشت‌های اختصاصی سلول T تجزیه و تحلیل کرد و سلول‌های T را به عنوان سلول‌های ایمنی فعال شده در روده یافت، جایی که در پاسخ به آلفا سینوکلئین باعث التهاب می‌شوند.

همچنین ببینید “طبیعی بالا: روانگردان درون زا در روده و مغز“

در نهایت، برای تایید اینکه کدام سلول T مسئول آسیب هستند، محققان سلول‌های T را در موش‌ها تخلیه کردند. آنها دریافتند که کاهش سلول های CD8 T هیچ تاثیری بر علائم ندارد. کاهش سلول‌های CD4 تنها تا حدی علائم را بهبود می‌بخشد و سلول‌های CD4 را درگیر می‌کند، اما همچنین نشان داد که چندین نوع سلول T در روده مسئول آسیب هستند، زیرا موش‌ها به طور کامل پس از تخلیه بهبود نیافته‌اند. سولزر توضیح داد که بررسی همه انواع پاتوژن های سلولی دشوار است زیرا روده یک اندام فوق العاده طولانی است. او گفت: «مطالعه واقعی همه این بافت یک تعهد بزرگ است.

او همچنین تاکید کرد که برای آنها مهم‌تر است که بفهمند چرا تزریق آلفا سینوکلئین فقط علائم اولیه معده را به موش‌ها می‌دهد، اما به بیماری پارکینسون کامل نمی‌دهد. اکنون او و تیمش می‌خواهند حلقه گمشده بین روده و علائم عصبی بیماری را پیدا کنند تا موثرترین مرحله برای مداخله را تعیین کنند. او گفت: “به نظر می رسد برای ما این سوال اصلی باشد.”