وبلاگ

الهام از نفوذ

بسیار لذت بخش بود که در مورد نظریه نفوذ در “ریاضیات ایجاد ارتباطات،اثر کلسی هیوستون-ادواردز. لطفاً مقالات بیشتری از این نویسنده در مورد ریاضیات کاربردی در علوم فهرست کنید. من ریاضیدان نیستم، اما یادگیری تئوری و کاربرد را دوست دارم. من وسعت رشته هایی را که پوشش می دهید دوست دارم.

من یک زن آفریقایی آمریکایی با مدرک زیست شناسی هستم. من به عنوان دستیار پژوهشی در تحقیقات سرطان کار می کردم. این تا زمانی بود که نژادپرستی که دائماً با آن مواجه می‌شدم، من را فرسوده کرد و دیگر نمی‌خواستم با دانشمندان کار کنم. گرچه در رشته ای متفاوت کار می کنم، اما عشقم به علوم و ریاضیات را از دست نداده ام. مجله شما لذتی را که قبلا داشتم، اما بدون درد دل به من می دهد.

تریسی سی جانسون از طریق ایمیل

یکی از رویکردهای توسعه نظریه گرانش کوانتومی، گرانش کوانتومی دایره ای (LQG) نامیده می شود. فضا را به عنوان یک ماده مجزا که از اتم ها یا گره های فضایی مجزا تشکیل شده است، در مقیاس فاصله پلانک 10 در نظر می گیرد.^-35 متر آنها به روشی به یکدیگر متصل هستند که به نظر می رسد به خوبی به نظریه نفوذ، که دقیقاً با هدف مدل سازی اتصالات بین گره های منفرد است، مناسب است. آیا نفوذ برای پیشبرد LQG و گرانش کوانتومی اعمال شده است؟

ادوارد روزنبلات از طریق ایمیل

هوستون-ادواردز پاسخ داد: در پاسخ به روزنبلات: در تئوری نفوذ، “شماره گیری” اتصال شبکه محلی را کنترل می کند. هنگامی که سوزن آن در یک نقطه بحرانی فرود می آید، یک انتقال فاز رخ می دهد و اتصال جهانی شبکه به طور چشمگیری تغییر می کند. برای اعمال این تئوری در LQG، باید توضیح داد که چگونه و چرا این صفحه به نقطه بحرانی حرکت می کند. اما همانطور که فیزیکدان نظری لی اسمولین در ایمیلی به علمی آمریکایی، طبیعت چندین مورد از “پدیده های انتقادی خودسازماندهی” را نشان می دهد که در آنها شماره گیری با آستانه بحرانی تنظیم می شود. اسمولین پیشنهاد می‌کند که چنین انتقال فاز خودسازمان‌یافته‌ای می‌تواند «ظهور فضازمان کلاسیک در نظریه کوانتومی گرانش»، از جمله گرانش کوانتومی حلقه‌ای را توضیح دهد. او و فیزیکدان محمد انصاری این ایده ها را بررسی کنید در مقاله سال 2008 “نقد خود سازمان یافته در گرانش کوانتومی”. مشخص نیست که تا چه حد می توان از یک نسخه “خود تنظیم” نفوذ برای درک یک انتقال فاز خود سازماندهی شده در مورد LQG استفاده کرد..

اولویت آب و هوا

من ناراحت شدم از “با گاز طبیعی چه کنیممقاله مایکل ای. وبر در مورد راههای کربن زدایی سیستم گاز طبیعی. به اندازه کافی منصفانه است که اشاره کنیم که جایگزین اصلی، برقی کردن، چالش برانگیز خواهد بود. اما برق‌رسانی هیچ مانعی بزرگ‌تر یا حتی مساوی با یک سیستم گازی با کربن صفر که با محدودیت‌های ساختاری مواجه است، ندارد. وبر به اعتبار خود به برخی از این محدودیت ها اشاره می کند. اما ارائه آنها به عنوان قابل حل با برخی از ترفندها ناصادقانه است. حتی بر اساس برآوردهای خود صنعت گاز، دو دهه افزایش تمام گازهای کم کربن تنها حدود 13 درصد از تقاضای گاز موجود در ایالات متحده را جایگزین می کند. همچنین، گازهای واقعاً پایداری را که می‌توان در جاهایی که ممکن است واقعاً به آن‌ها نیاز داشته باشیم، مانند مواد خام شیمیایی، کشتی‌رانی و هوانوردی مورد استفاده قرار داد، هدر می‌دهد.

حفظ گرمایش در 1.5 درجه سانتیگراد مورد نیاز برای جلوگیری از بی ثباتی فاجعه بار آب و هوا، ما را ملزم می کند که به انتشار خالص صفر برسیم، به این معنی که باید بیشتر ذخایر گاز موجود در جهان را نسوخته باقی بگذاریم. و اگر متان مصنوعی باشد، بیوژنیک یا شکسته شده باشد، اگر از طریق شبکه توزیع موجود پمپاژ شود، با نشت هایی مواجه خواهد شد که به گرم شدن کره زمین کمک می کند.

شاید مهم ترین حذف این باشد که کربن زدایی گاز اثرات احتراق بر سلامتی را برطرف نمی کند. با گازهای کم کربن، تنها راه‌های گران‌تری برای آلوده کردن خانه‌هایمان به دست می‌آوریم.

ساسان سعادت پژوهشگر و تحلیلگر سیاست، EarthJustice

وبر پاسخ می دهد: به نظر می رسد ما موافق هستیم که مقابله با تغییرات آب و هوایی مهم ترین و مهم ترین چالش قرن بیست و یکم است. این درک من را به این نتیجه رساند که ما به هر راه حل ممکن برای دستیابی به بی طرفی کربن (و منفی بودن کربن!) به سرعت، ایمن و مقرون به صرفه نیاز داریم. همانطور که در مقاله می نویسم، معتقدم دو اولویت اصلی برای کربن زدایی اقتصاد (1) حفظ و بهره وری و (2) برق رسانی است. از آنجایی که سوخت‌های کم کربن نقش مهمی در بخش‌هایی که برق‌رسانی سختی دارند، ایفا می‌کنند، ما باید به عنوان گام سوم در زمینه کربن‌زدایی گازها پیشرفت کنیم..

به عنوان کسی که حسگرهایی را برای اندازه گیری انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از احتراق اختراع کرده است، من به خوبی از آلودگی آن آگاه هستم. و به عنوان فردی که اشکال مختلف انرژی را کمیت می کند، از تأثیرات قابل توجه اکوسیستم برخی از منابع انرژی تجدیدپذیر نیز آگاه هستم. سیستم قدرت تماماً در مورد مبادله است و هیچ گزینه یا فناوری سوختی وجود ندارد که صرفاً شرورانه یا فضیلت‌آمیز باشد. بلکه باید مجموعه ای از راه حل ها را برای رفع نیازهای پیچیده جامعه طراحی کنیم.

پیش بینی ها و از دست دادن حافظه

که در “پیش بینی” [Advances]هانا سئو خاطرنشان می کند که انجام پیش بینی توانایی افراد را برای به خاطر سپردن رویدادهای پیش بینی مختل می کند. من این را در هنرهای رزمی زیاد می بینم. اغلب زمانی که مربی در حال نمایش یک تکنیک است، دانش‌آموزان مشغول تصور این هستند که بعداً چه اتفاقی می‌افتد و فکر می‌کنند این تکنیک چگونه باید اجرا شود بدون اینکه تفاوتی را که مربی نشان می‌دهد ببینند. گویی دانش آموزان برای تایید پیش بینی های خود به تماشای آن نگاه می کنند تا اینکه چیز جدیدی یاد بگیرند.

IAN MAXINTYRE از طریق ایمیل

بهبودی اعتیاد

“به امید اعتیاد به مواد مخدر،نوشته کلودیا والیس [Science of Health]، به طور دلگرم کننده ای پایگاه شواهد رو به رشد برای مدیریت احتمالی را به عنوان یک درمان موثر برای اختلال مصرف مواد، به ویژه در رابطه با بوپروپیون و نالترکسون توصیف می کند. او خاطرنشان می کند که یک کارآزمایی از این دو دارو نشان داد که آنها به تعداد قابل توجهی از مصرف کنندگان درمان کمک کردند تا «حداقل در سه چهارم مواقع» بدون متا آزمایش کنند.

کار والیس را باید به خاطر تشخیص آشکار آن تحسین کرد که پرهیز کامل تنها راه بهبودی نیست. کاهش آسیب موثر است و استفاده مجدد از مواد برای اکثر افراد غیر معمول نیست زیرا آنها به دنبال بهبودی هستند. در حالی که رویکردهای مبتنی بر پرهیز ممکن است برای برخی ایده آل باشد، اما برای همه کار نمی کند. مدیریت اضطراری و کاهش آسیب استراتژی‌های مهمی هستند که می‌توانند به بهبود سلامت و رفاه افرادی که هنوز با مصرف مواد دست و پنجه نرم می‌کنند، منجر شود.

آن هربست مدیر اجرایی موقت، جوانان در حال بهبودی

ERRATA

که در “ریاضیات ایجاد ارتباطات،توسط کلسی هیوستون-ادواردز، تصویر پایینی در کادر “شبکه مربعی” قرار بود لوله سفید رنگ در گوشه سمت چپ بالای شبکه را در حال پر شدن از آب به تصویر بکشد.

که در “دانشمندان: بدانید که ارزش‌هایی دارید،” توسط نائومی اورسکس [Observatory]در پایان نقل قول منسوب به فرانسیس بیکن باید چنین می آمد: «… انسان ترجیح می دهد آنچه را که می خواهد حقیقت داشته باشد، باور کند.