وبلاگ

هر چند ماه یکبار، هیئت منصفه در شهری مترقی که علم به عنوان یک توطئه شرکتی در نظر گرفته می شود، حکمی را علیه یک قاتل علف هرز رایج به نام گلایفوسیت صادر می کند.

آیا آنها آنقدر احمق هستند که فکر می کنند گیاهان آدم های کوچکی هستند؟ یا اینکه انسان ها همان مسیری را طی می کنند که این ماده شیمیایی در علف های هرز کار می کند؟ مطمئناً، اما وکلای دعوی حقوقی زیست محیطی که امیدوارند ثروتمندتر شوند، یک مونوگراف آژانس بین المللی تحقیقات سرطان (IARC) نیز در کنار خود دارند. در سال 2015، گروه اپیدمیولوژیست فرانسوی آن را یک سرطان‌زای احتمالی اعلام کرد، اگرچه همه نهادهای علمی تشخیص داده‌اند که اینطور نیست.

به آن می گویند علم، اما اینطور نیست. این فقط اپیدمیولوژی است.

چطور ممکنه؟ این امر از دو طریق ممکن شد. اولاً، IARC هیچ دانشمندی ندارد، بنابراین زیست شناسان، سم شناسان و شیمیدانان مجاز نیستند. اینها فقط اپیدمیولوژیست هستند، و از سال 2009، زمانی که فعالان مترقی چیس وایلد به عنوان مسئول انتخاب شدند، آنها فقط فعالانی را از گروه های متحد سیاسی مانند موسسه ملی علوم بهداشت محیطی ایالات متحده، موسسه رامازینی و مدارسی مانند هاروارد انتخاب کردند. برای اطمینان از اینکه آنها پیام را کنترل می کنند، هر اپیدمیولوژیست را که تا به حال برای “صنعت” مشورت کرده بود ممنوع کردند – اما نه کسانی که در حال حاضر برای گروه های محیط زیست کار می کنند.

حتی اگر این گروه‌های زیست‌محیطی علیه محصولاتی که IARC تصمیم به بررسی آن‌ها داشت کمپین کردند – با تشکر افراد داخلی کمیته که توسط گروه هایی که به دنبال شکایت از یک محصول بودند، پول دریافت می کردند.

آیا طبقه بندی IARC چیزی را تغییر داده است؟ نه دقیقا. مانند زمانی که تایرون هیز، زیست شناس فعال برکلی، ادعاهایی ساخت که علف کش آترازین “قورباغه ها را همجنس گرا می کند”به زبان او، این ادعا باعث تجدیدنظر جدیدی شد، اما در هر دو مورد بی نتیجه ماند. 18 سازمان نظارتی و ریسک آن را مجدداً ارزیابی کرد تا ببیند آیا اپیدمیولوژیست‌ها چیزی را کشف کرده‌اند که کل دنیای علم از قلم افتاده و چیزی به دست نیاورده است.

اعتبار: پروژه سواد ژنتیکی

نه حتی در اروپای شاد، جایی که گروه های محیط زیست بودجه دولتی دریافت می کنند تا دولت را برای ممنوعیت علم لابی کنند.

بدتر، تحقیقات رویترز در مورد این یافته عجیب نشان داد که این آژانس مجبور خواهد شد آن را برای دومین بار در تاریخ خود غیر سرطان زا اعلام کند. – IARC معمولاً فقط برای ارتباط دادن همه چیز به خطر سرطان وجود دارد، اما سپس بیانیه‌های مطبوعاتی را منتشر می‌کند و در مورد خطر صحبت می‌کند – تا زمانی که کریس پورتیه، فعال بی‌اعتبار مداخله می‌کند. بعداً مشخص شد که او قراردادی را برای کمک به یک شرکت حقوقی برای شکایت در مورد گلایفوسیت قبل از تکمیل بررسی IARC امضا کرده است..

فعالان ضد علم همیشه جایگزین هایی را برای آنچه کار می کند – انرژی خورشیدی به جای گاز طبیعی، که زمانی اصرار داشتند که بهتر از زغال سنگ است، سولفات مس با گواهی آلی سمی به جای محصولات مدرن که کمتر به محیط زیست آسیب می رساند- را فشار می دهند. فقط سریلانکا به اندازه کافی فریب خورده بود که دوستداران محیط زیست ثروتمند سفیدپوست را باور کرد. و کل کشور آنها در عرض سه ماه پس از اجرای ممنوعیت علم تقریباً سقوط کرد.

سریلانکا اعلام کرد که “فقط ارگانیک” است و به زودی سربازان دولتی به درهای خانه های افرادی که فکر می کردند مواد غذایی احتکار می کنند لگد می زنند، فروش در بازار سیاه زیاد بود و فقیرترین افراد گرسنه بودند که منجر به شورش شد.

IARC فاسد است و زمانی که کریس وایلد مجبور به بیرون راندن شد، آنها این فرصت را داشتند که با آوردن فردی از خارج از گروه ضد علم، دوباره ابزارآلات خود را انجام دهند – در عوض، آنها فردی را انتخاب کردند که به معنای واقعی کلمه تا حد امکان نگهبان قدیمی بود. همسر یک فعال قدیمی در صفوف خود. متأسفانه، ایالت هایی مانند کالیفرنیا مجبور به اطاعت از ادعاهای IARC هستند. به همین دلیل است که این کشور مجبور است برچسب “هشدار سرطان” را روی نزدیک به 100000 محصول بگذارد – چیزی به قدری عجیب که حتی گردشگران اروپایی فکر می کنند این کشور پر از احمق ترین مردم جهان است.

اروپا اخیراً همین آسیب را داشت. روسیه روی این واقعیت حساب می کرد که اروپا در اوکراین در مقابل آنها بایستد زیرا اروپا به انرژی خورشیدی و مواد غذایی ارگانیک روی آورده بود – در حالی که مبالغ هنگفتی پول به روسیه برای غذا و انرژی متعارف می فرستاد – و کارساز بود. تنها کاری که اروپا مایل به انجام آن بود ارسال آمبولانس بود. آلمان حتی قوانین زیست محیطی را معرفی کرد و خط لوله‌ای را تصویب کرد که مستقیماً از روسیه به اطراف اوکراین می‌چرخید، قبل از اینکه اعتراض بین‌المللی علیه بازی دوگانه آن‌ها واژگون شود.

فعالان ضد علم به مردم و محیط زیست اهمیت نمی دهند. آنها فقط به راه های جدید برای تولید ثروت و ممنوعیت محصولاتی که با آنها مخالف هستند علاقه مند هستند. در مورد GMO ها، گاز طبیعی، نیروی برق آبی و اتانول، آنها حتی برای آنها لابی می کنند تا زمانی که تایید شوند – و سپس می خواهند آنها را ممنوع کنند.