کمبود بودجه برای انرژی های تجدیدپذیر انرژییک تحلیل نتیجه می گیرد که به ویژه در فقیرترین کشورها، یکی از موانعی است که مانع از رسیدن انرژی خورشیدی به پتانسیل کامل خود می شود و سوخت های فسیلی را به عنوان منبع انرژی غالب جهانی جایگزین می کند.
بر اساس یک مدل مبتنی بر داده از فناوری و اقتصاد، تیمی از محققان مستقر در بریتانیا دریافتند که PV خورشیدی در حال حاضر به یک نقطه اوج رسیده است، به این معنی که احتمالاً قبل از سال 2050 به منبع شماره یک انرژی تبدیل خواهد شد – حتی بدون آن. حمایت از سیاست های جاه طلبانه تر آب و هوا.
با این حال، آنها می گویند کمبود بودجه و زیرساخت به این معنی است که ممکن است مزایای محدودی برای کشورهای فقیرتر در نزدیکی خط استوا داشته باشد، حتی اگر آنها قوی ترین نور خورشید را دریافت کنند.
حتی تأمین مالی بین‌المللی تا حد زیادی به نفع کشورهای با درآمد متوسط است و کشورهای کم‌درآمد – به‌ویژه کشورهای آفریقایی – را با وجود پتانسیل سرمایه‌گذاری عظیم با کسری تأمین مالی خورشیدی مواجه می‌کند.»
Femke Nijsse، مدرس، موسسه سیستم های جهانی، دانشگاه اکستر
Femke Niese، مدرس موسسه سیستم‌های جهانی دانشگاه اکستر و محقق ارشد این مطالعه که در ماه جاری منتشر شد، می‌گوید: «دسترسی به منابع مالی می‌تواند در آنجا یک چالش باشد، به‌ویژه برای زیرساخت‌های پشتیبانی. ارتباطات طبیعت.
در کشورهای کم درآمد، انرژی خورشیدی می‌تواند کاربردهای خارج از شبکه را در مقیاس کوچک فراهم کند و به افراد دور از شبکه امکان دسترسی به برق را می‌دهد، اما به گفته Nijsse، برای پروژه‌های مقیاس بزرگ و زیرساخت‌های شبکه، مانع تامین مالی باید برطرف شود.
او می‌گوید: «سرمایه‌گذاران ممکن است انرژی‌های تجدیدپذیر یا زیرساخت‌ها را در فقیرترین کشورها، به‌ویژه کشورهایی که تجربه قبلی در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر ندارند، بسیار خطرناک ببینند.
ضمانت‌های وام بین‌المللی می‌تواند راه‌حلی برای ایجاد بازارها و اعتماد سرمایه‌گذاران باشد.»
‘نقطه اوج رسیده است‘
با این حال، محققان از اکستر و دانشگاه کالج لندن (UCL) معتقدند، ممکن است جهان قبلاً از یک “نقطه اوج” عبور کرده باشد که به ناچار انرژی خورشیدی را تا سال 2050 به منبع اصلی انرژی تبدیل خواهد کرد.
Niese توضیح می دهد: “ما علاقه مند بودیم که یک نقطه حساس مداخله را پیدا کنیم.”
«این می‌تواند فرصتی برای یک سیاست باشد تا تأثیر نامتناسبی بر نتیجه داشته باشد.
تمیز کردن پنل خورشیدی در غنا. Tommyking751، کپی رایت: Tommyking751، (CC BY-SA 4.0 ACT).
آنچه که ما دریافتیم این است که این سیاست‌ها در گذشته هستند و برای انرژی خورشیدی ما قبلاً از یک نقطه اوج عبور کرده‌ایم.
در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد COP28 در دبی اواخر این ماه، تیم تحقیقاتی گزارشی را ارائه خواهد کرد که نیجس معتقد است ارزیابی جامعی از نقاط اوج آب و هوا و نقاط اوج مثبت خواهد بود که می تواند به رفع آن کمک کند. اقلیم بحران
“ارزانتر از زغال سنگ”
این مطالعه نشان می‌دهد که در گذشته، انرژی‌های تجدیدپذیر به عنوان گزینه‌ای گران‌قیمت در نظر گرفته می‌شدند که برای دوام‌پذیری به یارانه‌های بالا یا مالیات کربن نیاز داشت.
با این حال، پس از یک تاریخ پربار از نوآوری و سیاست های قبلی آب و هوایی، انرژی های تجدیدپذیر اکنون به طور فزاینده ای با سوخت های فسیلی رقابت می کنند.
«اینکه انرژی‌های تجدیدپذیر به یک امر عادی تبدیل شوند، به طور فزاینده‌ای به تحولات صنعت و تجارت بستگی دارد تا نیاز صرفاً نظارتی برای تأمین بودجه کربن.»
مطابق با آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر (ایرنا)، هزینه پروژه های انرژی تجدیدپذیر در حال حاضر حتی از ارزان ترین نیروگاه های زغال سنگ ارزان تر است. بین سال‌های 2010 تا 2020، هزینه برق خورشیدی در مقیاس شهری 85 درصد کاهش یافت.
نیسی می افزاید: «اکنون که انرژی خورشیدی بسیار ارزان شده است، سیاست های هزینه ای اهمیت کمتری پیدا کرده اند، اگرچه مالیات کربن همچنان شرایط بازی را هموار می کند.
برای بسیاری از کشورها، سیاست های مهم در حال حاضر سرمایه گذاری در شبکه های انتقال و هماهنگی سیاست ها برای نوآوری ذخیره سازی شبکه است.
غلبه بر موانع
روز دوشنبه (30 اکتبر)، IRENA، همراه با ریاست COP28 و اتحاد جهانی انرژی های تجدیدپذیر، گزارش مشترکی را در یک رویداد پیش از COP در ابوظبی ارائه کردند که چشم اندازی را برای سه برابر شدن انرژی های تجدیدپذیر و دو برابر شدن بهره وری انرژی تا سال 2030.
این گزارش به تشریح توصیه های سیاستی برای دولت ها و بخش خصوصی ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر جهانی را به حداقل 11000 گیگاوات افزایش می دهد که از 3000 گیگاوات در پایان سال 2022 بیشتر است.
مجتمع خورشیدی پیراپورا، یکی از بزرگترین مجتمع های برزیل، با ظرفیت 321 مگاوات. محققان می گویند فقیرترین کشورها بودجه لازم برای چنین پروژه های انرژی تجدیدپذیر را ندارند. اعتبار: CoyoteBR، (CC BY-SA 4.0 ACT).
او گفت که این امر به رسیدن به هدف محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن کمک می کند.
فرانچسکو لاکامرا، مدیر کل IRENA، می گوید که تحقق این امر مستلزم اقدام هماهنگ است، از جمله پرداختن به موانع سیستمی ریشه دار در زیرساخت، سیاست و ظرفیت نهادی ناشی از عصر سوخت های فسیلی.
علاوه بر کمبود بودجه، مطالعه بریتانیا تعدادی موانع را برای رشد خورشیدی شناسایی کرد، از جمله فقدان شبکه های برق پایدار، زنجیره تامین ضعیف و مقاومت سیاسی مناطقی که به دلیل کربن زدایی با از دست دادن شغل مواجه هستند.
محققان بر این باورند که سیاست های رفع این موانع ممکن است موثرتر از ابزارهای قیمت گذاری مانند مالیات کربن در تسریع گذار به انرژی پاک باشد.
تامین مالی تحقیق و توسعه
نیسی توضیح می دهد که از آنجایی که تولید خورشیدی با توجه به زمان روز، آب و هوا و فصول متفاوت است، شبکه ها باید با در نظر گرفتن این موضوع طراحی شوند و افزود: یارانه های دولتی و بودجه تحقیق و توسعه در مراحل اولیه ایجاد یک شبکه پایدار مهم هستند.
رشد خورشیدی ناگزیر به در دسترس بودن منابع مالی بستگی دارد، اما در حال حاضر منابع مالی کم کربن به شدت در کشورهای با درآمد بالا متمرکز شده است.
نیسی می افزاید: «حتی تأمین مالی بین المللی تا حد زیادی به نفع کشورهای با درآمد متوسط است و کشورهای کم درآمد – به ویژه کشورهای آفریقایی – را با وجود پتانسیل سرمایه گذاری عظیم با کسری در تأمین مالی خورشیدی مواجه می کند».
جسیکا جول، دانشیار دانشگاه چالمرز، سوئد، می‌گوید که مطالعه Exeter-UCL مهم است زیرا «به درستی اشاره می‌کند که از این پس، یا حداقل در آینده نزدیک، رشد انرژی خورشیدی چندان محدود به هزینه نیست. اما توسط عوامل دیگر – از یکپارچگی شبکه، هزینه سرمایه، تا مخالفت سیاسی.
او می افزاید: «همچنین اشاره می شود که سیاست های آینده باید به جای یارانه بیشتر انرژی خورشیدی، در جهت کاهش این موانع باشد.
این یک توصیه معقول است، اگرچه ممکن است با توجه به نوسانات بازار و قیمت برق، نوعی حمایت مالی برای انرژی خورشیدی هنوز مورد نیاز باشد.»
این قطعه توسط میز جهانی SciDev.Net تولید شده است.
