این بخش کوچک از میدان دید JADES جزئیات جدیدی را نشان می‌دهد که اکنون تنها با انتشار داده‌های دوم همکاری در دسترس است. این نمایانگر یکی از عمیق‌ترین نماهای JWST از کیهان دور تا به امروز است و ممکن است حاوی برخی ضبط‌کننده‌های فضایی اضافی باشد که هنوز از مجموعه داده‌های کامل استخراج نشده‌اند. (اعتبار: همکاری JADES)
JWST تاکنون بسیاری از رکوردهای فضایی هابل را شکسته است. شاید ضبط‌کننده‌های دیگری از قبل در این تصویر غنی از داده وجود داشته باشد؟
ستاره شناسان کد کیهانی را شکسته اند تا گذشته دور کیهان را ببینند.
میدان دید پیمایش JADES به همراه چهار کهکشان دوردست که در این میدان دید بررسی شده است. سه کهکشان در z = 13.20، 12.63 و 11.58 از رکورد قبلی، GN-z11 که توسط هابل شناسایی شده بود و اکنون توسط JWST تایید شده است که در انتقال به قرمز z = 10.6 است، فاصله بیشتری دارند. بدون شک این رکوردها ممکن است با وجود کهکشان های نامزد در همان میدان دید شکسته شوند. (اعتبار: NASA, ESA, CSA, M. Zamani (ESA/Webb), Leah Hustak (STScI); اعتبارات پژوهشی: برانت رابرتسون (UC Santa Cruz)، S. Tacchella (کمبریج)، E. Curtis-Lake (UOH)، S. Carniani (Scuola Normale Superiore)، JADES Collaboration)
کافیست بزرگترین و قدرتمندترین رصدخانه فضایی خود را بردارید،
JWST که اکنون کاملاً فعال است، هفت برابر بیشتر از هابل قدرت جمع‌آوری نور دارد، اما می‌تواند بیشتر در بخش فروسرخ طیف ببیند و آن کهکشان‌هایی را که حتی زودتر از چیزی که هابل می‌توانست ببیند، آشکار می‌کند. قابلیت طول موج و دمای عملیاتی بسیار پایین تر. جمعیت های کهکشانی مشاهده شده قبل از عصر یونیزه شدن مجدد باید به وفور یافت شوند و رکورد قدیمی هابل برای فاصله کیهانی قبلا شکسته شده است. (اعتبار: تیم علمی ناسا/JWST; کامپوزیت توسط E. Siegel)
آن را برای مدت طولانی در همان نقطه از آسمان نشانه بگیرید،
این تصویر منطقه بررسی فراکهکشانی پیشرفته JWST Deep Extragalactic Survey (JADES) را نشان می دهد. این منطقه شامل و حاوی میدان بسیار عمیق هابل است و کهکشان های جدیدی را در فاصله های بی سابقه ای نشان می دهد که هابل قادر به دیدن آنها نبود. رنگ های تصاویر JWST “رنگ واقعی” نیستند بلکه بر اساس انتخاب های مختلف تنظیم می شوند. این تصویر که در دسامبر 2022 منتشر شد، از آن زمان با مشاهدات بعدی در همان منطقه از فضا تکمیل شد. (اعتبار: NASA, ESA, CSA, M. Zamani (ESA/Webb); اعتبارات پژوهشی: برانت رابرتسون (UC Santa Cruz)، S. Tacchella (کمبریج)، E. Curtis-Lake (UOH)، S. Carniani (Scuola Normale Superiore)، JADES Collaboration)
و آن را در طیف وسیعی از طول موج های مادون قرمز مشاهده کنید.
توان عملیاتی اولیه سیستم برای هر فیلتر NIRCam، از جمله مشارکت های عنصر تلسکوپ نوری JWST (OTE)، خط نوری NIRCam، دو رنگی، فیلترها و کارایی کوانتومی آشکارساز (QE). پهنای باند به کارایی تبدیل فوتون به الکترون اشاره دارد. با استفاده از یک سری فیلترهای JWST که تا طول موج های بسیار طولانی تر از حد هابل (بین 1.6 تا 2.0 میکرون) گسترش می یابند، JWST می تواند جزئیاتی را آشکار کند که برای هابل کاملاً نامرئی هستند. (اعتبار: تیم ابزار دقیق ناسا/JWST NIRCam)
از آنجایی که جهان در حال انبساط نور ستارگان را به طول موج‌های بلندتر می‌کشاند، رصد فروسرخ کلیدی است.
هنگامی که نور از منبعی ساطع می شود، دارای طول موج خاصی است. هر چه بیشتر طول موج آن نور را در جهان در حال انبساط طی کند قبل از اینکه توسط یک ناظر جذب شود، در مقایسه با طول موجی که دارد، تا چه اندازه به رنگ قرمز منتقل می شود یا به مقادیر طولانی تری کشیده می شود. منتشر شد. (اعتبار: بن گیبسون/بیگ تاینک)
حتی با وجود اتم‌های خنثی مسدودکننده نور، این طول موج‌های بلند کهکشان‌های بسیار دور را آشکار خواهند کرد.
نمودار شماتیک از تاریخ جهان، برجسته سازی مجدد یونیزاسیون. قبل از شکل‌گیری ستاره‌ها یا کهکشان‌ها، جهان پر از اتم‌های خنثی مسدودکننده نور بود که زمانی که کیهان تقریباً 380000 سال سن داشت، شکل گرفتند. بیشتر کیهان تا 550 میلیون سال پس از آن دوباره یونیزه نشد، برخی مناطق زودتر و برخی دیگر دیرتر به یونیزه شدن کامل دست یافتند. اولین امواج بزرگ یونیزه شدن مجدد در سن حدود 200 میلیون سال شروع می شود، در حالی که چند ستاره خوش شانس ممکن است تنها 50 تا 100 میلیون سال پس از انفجار بزرگ تشکیل شوند. با ابزارهای مناسب، مانند JWST، ما شروع به کشف کهکشان های دورتر از آنچه که هر ابزار دیگری قبلاً اجازه داده است، داریم. (اعتبار: SG Djorgovski et al., Caltech; مرکز رسانه دیجیتال Caltech)
بخشی از یک تصویر میدان عمیق JWST با مشاهدات هابل به عنوان همتای آن نشان داده شده است. در میدان JWST تعداد قابل توجهی از اشیاء وجود دارد که توسط هابل دیده نمی شود، که نشان دهنده توانایی JWST در آشکار ساختن آنچه هابل نمی تواند، در درجه اول به لطف قابلیت های طول موج بلندتر آن است.. (اعتبار: NASA، ESA، CSA، STScI، کریستینا ویلیامز (NOIRLab NSF)، ساندرو تاچلا (کمبریج)، مایکل ماسدا (UW-Madison)؛ تدوین: Joseph DePasquale (STScI); انیمیشن: E. Siegel)
اما برای عمیق تر شدن، زمان بیشتری برای مشاهده همان منطقه مورد نیاز است.
