وبلاگ

با گرم شدن آب و هوا، نگرانی زیادی وجود دارد که اقیانوس های زمین اکسیژن را از دست بدهند. مطالعه‌ای که اخیراً توسط اقیانوس‌شناسان دانشگاه هاوایی در مانوآ منتشر شده است، نشان می‌دهد که محبوس شدن در رسوبات باستانی اعماق دریا، شواهدی از از دست دادن اکسیژن در اقیانوس‌های جهان در دوره‌های یخبندان گذشته است، که نشان می‌دهد از دست دادن گسترده اکسیژن در تغییرات آب و هوایی کنونی ممکن است. دائمی نیست

دانشمندان برای اولین بار در دهه 1960 اکسیژن را در اقیانوس ها اندازه گیری کردند. از آن زمان، آنها شاهد کاهش سطوح در اعماق میانی اقیانوس ها بوده اند، پدیده ای که می تواند تا حدی با این واقعیت توضیح داده شود که آب های گرمتر حاوی اکسیژن کمتری هستند. اکسیژن کمتر در آب می تواند منجر به از بین رفتن زیستگاه ماهی ها و دیگر گونه های دریایی شود که برای تنفس به اکسیژن نیاز دارند. اگر مناطق طبیعی کم اکسیژن در شرق اقیانوس آرام به آب و هوای گرم تری تبدیل شوند، ماهیگیری جزایر اقیانوس آرام می تواند به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار گیرد.

نیک هاوکو، نویسنده ارشد این مطالعه و استادیار دانشگاه می گوید: «در نهایت، اگر بدانیم مناطق کم اکسیژن اقیانوس با تغییرات آب و هوایی گذشته چگونه تغییر کرده اند مفید خواهد بود. اقیانوس شناسیدر UH Mānoa دانشکده علوم و فناوری اقیانوس و زمین (SOEST). با این حال، مشکل این است که اکسیژن یک گاز است، بنابراین ما هیچ مخزنی از اقیانوس‌های گذشته برای آزمایش محتوای اکسیژن نداریم. مطالعه جدید ما بر اساس کار قبلی است که در آن متوجه شدیم آب های کم اکسیژن در اقیانوس آرام از فلز کبالت غنی شده اند.

فورمن، محقق، گفت: «یکی از بزرگ‌ترین منابع کبالت در اقیانوس‌ها جایی است که نواحی کمبود اکسیژن با فلات قاره تلاقی می‌کنند، کبالت را از قفسه استخراج می‌کنند و سپس آن را در جریان آب کم‌اکسیژن به سراسر اقیانوس منتقل می‌کنند.» نویسنده و محقق اقیانوس شناسی در SOEST. “کبالت متعاقباً به مواد معدنی که در بستر دریا رسوب می‌کنند و در پرونده رسوبی نگهداری می‌شوند، ترکیب می‌شود.”

برای خبرنامه روزانه دوز ثبت نام کنید و بهترین اخبار علمی را از سراسر وب دریافت کنید که هر روز صبح مستقیماً به صندوق ورودی شما تحویل داده می شود؟ به آسانی صبح یکشنبه است.

محققان رسوبات کف دریا را از 145000 سال گذشته تجزیه و تحلیل کردند، یک بازه زمانی که شامل آخرین عصر یخبندان بزرگ است. آنها در مقایسه با رسوبات اخیر، کبالت بیشتری در رسوبات دوران یخبندان گذشته یافتند.

هاوکو گفت: «این بدان معناست که در آخرین عصر یخبندان، کبالت در اقیانوس آرام انباشته شده است. از آنجایی که کبالت بالا جایگزین یا جایگزینی برای اکسیژن کم است، این نشان می دهد که احتمالاً در این زمان مناطق بزرگتری با اکسیژن کم در اقیانوس آرام وجود داشته است.

زمان سازگاری

یکی از توضیح های پیشنهادی برای آب های کم اکسیژن که در آب و هوای سرد رایج تر است، تغییر در گردش اقیانوس است که با تغییرات آب و هوایی همراه است. امروزه، جریان‌های پیچیده‌ای که از غرب به شرق می‌آیند، به افزودن اکسیژن به آب‌های میانی عمیق اقیانوس آرام استوایی کمک می‌کنند.

هاوکو گفت: “اگر این جریان ها ضعیف شوند، اکسیژن در اقیانوس آرام کاهش می یابد.” “این چیزی است که ما فکر می کنیم در آخرین عصر یخبندان اتفاق افتاد. اما نمی دانیم که این جریان ها با چه شدتی – یا با چه سرعتی – به گرم شدن اقیانوس ها پاسخ خواهند داد.»

این می تواند به این معنی باشد که ماهی ها و سایر گونه ها می توانند با اکسیژن در حال تغییر سازگار شوند، تا زمانی که این تغییرات به اندازه کافی آهسته باشد، همانطور که به نظر می رسد در گذشته اتفاق افتاده است.

هاکو افزود: «ما باید هر چه زودتر انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهیم تا زمان بخریم تا این اکوسیستم ها با تغییرات اقلیمی سازگار شوند که در حال حاضر بر اساس انتشار کربن ۱۵۰ سال گذشته گرفتار شده ایم.»

تصویر: Rhea Foreman/ UHM – SOEST..

اگر محتوایی را که ایجاد می‌کنیم دوست دارید و می‌خواهید از ما حمایت کنید، لطفاً یک حامی حامی شوید! با پیوستن به انجمن ما، به مزایای انحصاری مانند دسترسی زودهنگام به آخرین محتوای ما، به‌روزرسانی‌های پشت صحنه، و امکان ارسال سؤالات و پیشنهاد موضوعاتی برای پوشش ما دسترسی خواهید داشت. حمایت شما به ما امکان می دهد به تولید محتوای باکیفیت ادامه دهیم و به مخاطبان بیشتری دسترسی پیدا کنیم.

امروز در Patreon به ما بپیوندید و بیایید با هم کار کنیم تا محتوای شگفت انگیزتری ایجاد کنیم! https://www.patreon.com/ScientificInquirer