وبلاگ

انتخاب سیو فالز

این مرکز داده با فناوری پیشرفته عصر فضا، حافظه پنهان را به هر کجا که USGS بسازد، می آورد. حدود 350 نفر نیروی کار، فیلم را پردازش و ذخیره می کنند و عکاسی را توسعه می دهند.

سازمان دهندگان برنامه EROS با یک دوراهی مواجه شدند. چارلز رابینو، یکی از دو دانشمندی که ایده اصلی EROS را به مدیر USGS ویلیام پکورا ارائه کردند، گفت: “ما یک مشکل داریم – همه دوست دارند!” روبینوف در مصاحبه ای در سال 2008 توضیح داد: «بنابراین من گفتم ما به معیارهایی نیاز داریم، برخی معیارهای فنی بسیار خاص که هیچ کس نمی تواند با آنها بحث کند، در مورد اینکه این مرکز داده باید کجا باشد.» در نهایت منجر به انتخاب Sioux Falls شد: یک ناحیه بیضی شکل تقریباً در مرکز کشور جایی که داده‌های 48 ایالت پایین‌تر را می‌توان به‌دست آورد.

Pecora بعداً تأیید کرد که بخشی از برنامه این است که در نهایت یک آنتن در Sioux Falls اضافه شود. در نامه‌ای در سال 1970 به یکی از مدیران ناسا، او در مورد مرکز داده نوشت: «بر اساس موفقیت آزمایش‌های ERTS-A و B، برنامه‌ریزی می‌شود که به مرکز پذیرش یک سیستم عملیات بعدی تبدیل شود. مرکز آزمایش برای استفاده از داده ها در Sioux Falls انتقال نهایی مرکز به حالت عملیاتی را تسهیل می کند.

یعنی زمانی که برنامه Landsat ثابت شد، مرکز EROS می‌تواند اضافه کردن یک آنتن و توانایی دریافت داده‌ها را در نظر بگیرد – و شاید حتی پرواز و ماهواره را کنترل کند.

موفقیت – و تاخیر

لندست 1 و 2 با مشارکت در اکتشافات علمی هیجان انگیز و ادامه فعالیت فراتر از طول عمر برنامه ریزی شده خود، از انتظارات فراتر رفته اند. حامیان EROS وقتی لندست 3 در 5 مارس 1978 راه اندازی شد، نفس راحتی کشیدند و ارزش این برنامه را ثابت کرد.

EROS همچنین سهم خود از وظایف ایستگاه زمینی را به طرز قابل تحسینی انجام داد. نه تنها بهبود مستمری در زمان پاسخگویی به مشتریان وجود داشت، بلکه کارکنان EROS برای ایجاد مشتریان جدید با انجام آموزش سنجش از راه دور برای دانشمندان بین‌المللی و کارمندان فدرال سایر آژانس‌ها که می‌توانستند از داده‌های ماهواره‌ای استفاده کنند، سخت کار کردند. محققان EROS در حال مطالعه تغییرات زمین بوده اند و دائماً راه های جدید و بهتری برای تجزیه و تحلیل داده ها ارائه می دهند.

اما آن دوران نیز دوران بستن کمربند فدرال بود، و آوردن قابلیت‌های ایستگاه زمینی در مرکز شهر هنوز روی میز نبود – علی‌رغم این واقعیت که جعبه‌های داده‌های لندست باید به طور مداوم به سیو فالز، عمدتاً با هواپیما، پرواز می‌کردند.

یک پیشرفت در ماه مه 1979 به دوران پرواز در فیلم پایان داد: یک آنتن DOMSAT نصب شد تا GSFC بتواند اطلاعات را مستقیماً به EROS ارسال کند و زمان بازگشت مشتری را به طور چشمگیری کاهش دهد. به طرز متناقضی، این نیز فشار برای ساخت ایستگاه زمینی در EROS را کاهش داد.

پیشرفت علیرغم عدم قطعیت

در اواخر سال 1979، رئیس جمهور کارتر فرمان اجرایی را امضا کرد که در آن خواستار تجاری سازی داده های لندست شد، ایده ای که رئیس جمهور ریگان آن را تأیید و تسریع کرد. حتی قبل از انتخاب یک شرکت، عملیات روزانه لندست توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA)، بخشی از وزارت بازرگانی، به عهده گرفته شد.

در سپتامبر 1985، EOSAT به عنوان اپراتور تجاری Landsat انتخاب شد و برنامه های فوری برای ساخت یک ایستگاه زمینی 10 میلیون دلاری در پایگاه اصلی خود در نورمن، اوکلاهاما، و دیگری در خارج از واشنگتن، دی سی، در حالی که EROS هنوز به عنوان یک آرشیو تعیین می شد، طراحی کرد. برای داده های لندست و ارائه خدمات به مشتریان، چشم انداز آن برای دستیابی به وضعیت ایستگاه زمینی به طور فزاینده ای تیره به نظر می رسید.

در مقابل آن پس زمینه عدم قطعیتاین مرکز یک آنتن از NOAA دریافت کرد که اعتبار علمی آن را تقویت کرد: رادیومتر پیشرفته با وضوح بسیار بالا (AVHRR). برنامه بین‌المللی EROS از پتانسیل نقشه‌برداری پوشش گیاهی AVHRR برای ارائه مزایای واقعی برای کشورهای آفریقایی که با قحطی مواجه هستند، با مطالعه مکان‌هایی که محصولات کشاورزی رشد می‌کنند و همچنین مناطقی که ملخ‌ها می‌توانند در آن رشد کنند، استفاده می‌کند.

بنابراین، اولین داده های ماهواره ای که به طور مستقیم به دست آمد و سپس در EROS مورد مطالعه قرار گرفت، از یک ماهواره NOAA به دست آمد. در همین حال، این مرکز بایگانی خود را حفظ می کند و داده های لندست 4 (راه اندازی شده در سال 1982) و لندست 5 (راه اندازی در سال 1984) را مطالعه می کند.

راه اندازی ایستگاه زمینی

هنگامی که رئیس جمهور جورج اچ دبلیو بوش روی کار آمد، مسیر برای برنامه EROS و Landsat تغییر کرد. تاکید دولت بوش بر فضا، ماموریت ناسا در سیاره زمین را در دهه 1990 تقویت کرد و منجر به اضافه شدن برنامه ریزی شده به EROS برای میزبانی شد. Earth Processes Distributed Active Archive Center (LP DAAC).

در سال 1992، قوانین فدرال جدید، EROS را نه تنها به عنوان آرشیو رسمی سنجش از راه دور غیرنظامی، بلکه به عنوان ایستگاه زمینی آینده خانه Landsat 7 تعیین کرد. کشف افزودنی بزرگ در سال 1996 با ورود آنتن لندست 7 در سال 1997 در 7 ژوئن دنبال شد.

EROS سرانجام آنتن Landsat خود را داشت، اما تنها یک ماه پس از اتمام نصب، یک طوفان تگرگ به اندازه بیسبال ویرانگر آن را غیرقابل استفاده کرد. خوشبختانه، به موقع برای راه اندازی لندست 7 در 15 آوریل 1999 دوباره نصب شد که با تاخیر مواجه شد. سه روز بعد، مرکز EROS این لذت را داشت که برای اولین بار داده های Landsat را که از طریق آنتن خود دانلود می کرد، پردازش کند. و چند ماه بعد، نصب یک شروع شد فیرینگ برای بستن آنتن و جلوگیری از تکرار آسیب تگرگ.